İnsanoğlu Şiiri - Leyla Şerif Emin

Bir tek kendine yetemez
Önce doğum sancısıyla başlar kulluğu
Eğriydi düzdü tartarlar bedeni
Ağlamadan güldürmezler yüzünü
Dışında başlayan sancılar
Kafesinin içinde can bulur
Sarmaşık misali...

Kul olduğunu unutur insanoğlu
İmtihanı yara sanır önce
Zül görür tüm vicdanları
Bir zerre olduğunu anlar
Musalla taşına düşünce başlar
Bedenini sarınca dallar
Pul misali düşer insanoğlu...

Sül takar gerdanına
Savrulunca rüzgâr dağlarda
Sel oldum sanır
Gel der kalınca yalnız tenhada
Çölün ortasına kum olduğunu anlar
Kavrulunca hayat pınarında
Mum misali söner insanoğlu...

Ser ayrılınca gövdeden
Yarım kalır hikâyesi
Serhat yolunda kuş misali
Kanadını arar insanoğlu
İstiklâli için ser verir serden geçer
Hep hayal kurar insanoğlu ...