İnsanoğlu Şiiri - Adem Efiloğlu

Biraz dünya halinden, sözüm vardır sizlere,
Neden bir tek doğruya, uyamaz insanoğlu.
Henüz derman yitmeden, can kesilmez dizlere,
Yaşam ışığı sönmüş, cayamaz insanoğlu.
/
Fani bir dünyadayız, hayat sürüp giderken,
Her ölüm ani olur, her ölüm biraz erken,
Ha bu gündür ha yarın, ha sonra olsun derken
Ömür tükenir geçer, ayamaz insanoğlu.
/
Zengini kibir dolu, menfaati ilk gaye,
Şu ölümlü dünyadan, düşmez imiş bir paye,
Mizan, sırat, terazi, hepsi ona hikâye,
Yeri gelir ölüm var, diyemez insanoğlu.
/
Fakirimiz gururlu, burnundan kıl aldırmaz,
Komşusu ölse bile, başın yerden kaldırmaz,
Evde ekmeği yoktur, boş kabını doldurmaz,
Narindir insicamı, kıyamaz insanoğlu.
/
Gençlerimiz bin türlü, tuzakların içinde,
Hangimiz el uzattık, bu infial göçünde,
Derim Hakkın şerbeti, doya doya içinde,
Dünyaları ver amma, doyamaz insanoğlu.
/
Evlat desen hayırsız, iyisin mülk var iken,
Yoksa sözler iğneli, cümleler kefen diken,
Şimdi var mı atanın, ardından yaşlar döken,
Ölenlerle bir kefen, giyemez insanoğlu.
/
Dünya meşgalesine, öyle derin dalar da
O kemiksiz diline, türlü küfür dolar da
Azıcık canı yansa, saçı başı yolar da
Girdiği kul hakkını, sayamaz insanoğlu.
/
Sular berrak akarda, kirli suyla yıkanır,
Mutlu etmez hiçbir şey, ondan bundan yakınır,
Bazense sağır olur, kulakları tıkanır,
Şu beş vakit ezanı, duyamaz insanoğlu.
/
Âdem Efiloğlu