Nasibimi aldım da gönül sofrasından
Doymadım, diyemedim; utandım hayattan
Kaldı damağımda o anların tadı
Bir kez daha istesem olur mu ayıbı ?
Gönlü aç karnı tok, bu işte insanoğlu
Tatmin olmak bilmez, doyumsuz ruhu
Küfranlıktır ancak bu işin sonu
Çözemedi düğümü, kendiyledir zoru
Kayıt Tarihi : 24.5.2025 16:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!