İnsanoğlu Şiiri - Yılmaz Akbaş 2

Arar ya bulur insanoğlu
İlk önce ailesini görür ve büyür
Sokağa atınca adımları oyun zanneder
Arkadaş der dost der ve biraz daha büyür
Ruhunda çiçek açar sevgilim der aşkım der

Bilmez ya insanoğlu
Hep yanında zanneder devam eder
Farkında değildir özgürlüğü sokaklara hapseder
Kanı kaynar kardeşim ölene dek deyip
Yarim, sevdiğim bir ömür diye ekler

Nankör ya insanoğlu
Karşı gelir isyan eder
Sanırsın gerçeklere hükmeder
Yediği kazıkların acısı tazedir artık
Yüreğindeki yara ise dünyalara bedel

Anlar ya insanoğlu
Faydalanamaz yaşamadan tecrübeden
Gözü artık geçmişe dalar öyle
Acizliğin pençesi ise durak noktasıdır
Acıdan körelmiş duyguları ile

Pişman ya insanoğlu
Özür bile dileyemez ki ölüden
Keşke diye geçirir bilmem kaç kere içinden
Elinde kalanlar bir avuç anıdan ibaret
Katıldığı kervan ise yaşam denen lanet.