Dağları da koysan onun önüne,
Azmış der, çok demez yer insanoğlu.
Binlerce yıl dursan onun sözüne,
“Ne yaptın ki bana?” der insanoğlu.
Dünyaya halife insanın ferdi.
Acıyı tatlıyı kalbine verdi.
Gümüşten olsaydı insanın derdi.
“Altından yok muydu?” der insanoğlu.
Bakıp etrafına görse hayatı,
Duysa yakınında olan feryadı,
Acımaz unutur yüce biatı,
Acıyı uzağa ver insanoğlu.
Yakına tatminkâr, uzağa sarhoş...
Zoru gördüğünde olacak bir hoş,
Görmeyince gözü o sanır nahoş.
Kolaya “zor oldu” der insanoğlu.
Ucuzu üretir, pahalı satar.
Ucuzunu bulsa üstüne yatar.
Rabbine değil de paraya tapar.
Düşeni bulursa yer insanoğlu.
Kayıt Tarihi : 2.3.2022 12:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
2012 yılında, henüz bir üniversite öğrencisiyken; insanları ve insanlığı düşünerek yürümekteydim. İkinci kıtanın mısraları ağzımdan dökülüverdi ve hemen not aldım. Daha sonra ilham perisini kaçırmamak için yakında olan bir arkadaşımın evine kendimi atıp bu şiiri yazdım.
TÜM YORUMLAR (1)