iNSANOĞLU Şiiri - Binali Kılıç

İlk insan Âdem’den beri isyanda insanoğlu
Yaratana asi olmuş her yanda insanoğlu
Kimi hak yolda yürürken kimi şaşmış yolundan
Devir daim olmuş dünya kervanda insanoğlu

Âdem cennetten atılmış dünya olmuş beşiği
Kavuşunca Havva olmuş kapısının eşiği
Habil’den Kabil’den beri unutmuş kardeşliği
Pusatlanmış cenge girmiş meydanda insanoğlu

Dünyayı gezmiş dolaşmış kâh süvari kâh yaya
Turda tekellüme durmuş Tevrat inmiş Musa’ya
Kimi İbrahim misali sadık kalmış Mevla’ya
İsmail’ce teslim olmuş kurbanda insanoğlu

Benim diye zapt etmişler dağları, dereleri
Parsel, parsel paylaşmışlar suları, karaları
Bir su ile temizlenmiş Eyyüb’ün yaraları
Her derde çare aramış Lokmanda insanoğlu

Nuh Tufanı haber vermiş, Gemi’ye pislemişler
Dertlerine deva olmuş, yalamış süslemişler
Sırtını Mevla’ya değil dağlara yaslamışlar
İşte böyle helak olmuş tufanda insanoğlu

Hanımı da inanmayıp aksi cevap verince
Gözleri neme bürünmüş Yam isyana durunca
Yerden, gökten su boşalmış Nuh gemi’ye girince
Bir anda kendini bulmuş Ummanda insanoğlu

Yaratan Nuh tufanını altı ayda bitirmiş
Güvercin salıverilmiş zeytin dalı getirmiş
Rivayette ya Ararat, ya Cudi’ye oturmuş
Cudi ismi zikredilmiş Kuranda insanoğlu

Âşık Binali bu âlem insana imtihandır
Binlerce dolmuş boşalmış cihan aynı cihandır
Mühim olan ne gemidir, ne durduğu mekândın
Asıl dava hakikatte, imanda insanoğlu.

Âşık Binali KILIÇ