Baktım ki kendince herkes telaşta,
Bay-bayan, çocuklar mevcut her yaşta,
Toprağı paylaşmış, kalmamış taşta,
Kendine sıkıntın, ey insanoğlu!
Bütün insanlarda aynı heyecan,
Herkese emanet verilmiştir can,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta