Baktım ki kendince herkes telaşta,
Bay-bayan, çocuklar mevcut her yaşta,
Toprağı paylaşmış, kalmamış taşta,
Kendine sıkıntın, ey insanoğlu!
Bütün insanlarda aynı heyecan,
Herkese emanet verilmiştir can,
Geri gelmez artık yaşadığın an,
Nedir bu yaşantın ey insanoğlu!
Görmüyor telaştan, O çevresini,
Sanki bu toplumdan çekmiş kendini,
Fark etmiyor, rengi, ırkı ve dini,
Boşa oyalandın ey insanoğlu!
Selamı unutmuş, kendince yaşar,
Bütün engelleri azmedip aşar,
Yalnız kaldığında hayata şaşar,
Dünyayı ne sandın ey insanoğlu!
Yalnız kaldım diye kalkar dert yanar,
Geçmiş günlerini hasretle anar,
Bilmez nerden kalkıp, nereye konar,
Hayata aldandın ey insanoğlu!
Dertli, insanoğlun yazdı sizlere,
Toplumda rastlarız böyle izlere,
Rabbim birlik versin artık bizlere,
Renklere mi daldın, ey insanoğlu!
ERDEMLİ-14 Haziran 2015-Pazar
Cafer AKSAY
Kayıt Tarihi : 17.6.2015 15:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir alış-veriş merkezinde biraz dinlenelim diye oturduğumuzda, insanların durumu bu satırların doğmasına sebep oldu.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!