Ey insan!
Ey nankör canlı!
Ey zalim yaratık!
Ne zaman anlayacaksın;
Güneşin sıcak, rüzgârın soğuk olduğunu!
İnatla yalanların şehvetine kapılmaktan ne zaman vazgeçeceksin?
Esareti altında mutlu musun günahın?
Olmadı mı senin de hiç derinden bir ahın?
Elbet anlayacaksın yandığında;
Güneşin sıcak olduğunu.
Elbet özleyeceksin rüzgârı, suyu;
Şefaat için duayı.
Ey zalim, nankör, yalancı yaratık!
Omuzlar üzerinde yürürken musallaya,
Götürebileceğin bir şey var mı günahlarından başka,Mevla’ya?
Kayıt Tarihi : 16.3.2013 16:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!