Insanoglu Şiiri - Emine Yesim Aydin

İnsanoğlu garip aslında üstad,
kahkahası da gözyaşı da değişir andan ana her hatırasında
koşması da yatışı da farklılaşır içinde bulunduğu her durumda
mecburiyeti de ekler edasına asi olduğu kararlarını da
esaret istemez sanıp esir etmeyi rol biçer tacına tahtına

ademoğlu havvakızı değil yaratılış hikayesi aslında
ne ademi hatırlar ne havvayı kendi sözkonusu olduğunda
kendine hep özel ve tek olmayı yakıştırır ama
hep ardında bıraktığı ruhları katar gelecek hamuruna
unutulmayı istemez sanıp unutmayı öğrenişi vardır kanında

yaratılan en büyük puzzledır bu canlı azizim
tüm parçaları verilir kutusunda ama asla konamaz o son şekil
her bir parçası ayrı bir silüetini tasvir eder sevilir
lakin yan yana kondukça içerik de kabulü de değişir
acımasız bir bakışını gören öyle ki vicdanını da bilir

sevmek zordur her birinin ömründe
sevmek sadece bir sözcük değil nihayetinde
lügattaki tanım işlemez gözlerde ellerde
kimi insan sanar..kimi kanar..kimi harcar kendinde
en özel yetisi sevmek ya yiğidim en büyük eksiğidir de

ben gezerim görürüm tadarım hayatı
tanımsız bırakmak gerek derim geçen zamanı
yelkovan ile akrep değil de
ruhum göstermeli yaşadığım her anı
bedenim seçmeli hissetmeli yaşımı

ölümden sonra ne var meçhul üstad
doğduğunu bile sen hatırlamıyorsun ki ölümü yazasın günlüğe
yalnız kalırsan yaşında yatağında hayalgücünün tualinde
iyi bir ressam ol derim eğer özgür kılacaksan zihnini kendine özgü görmek için
iyi bir müzisyen ol isterim eğer sözler yetmezse ifadene kendini anlatmak için
iyi bir düşünür ol önerim eğer tabulara uymayacaksa suallerin ve fikin
iyi bir heykeltıraş ol sevinirim şayet yetmezse şekiller senin beğenmen için
iyi bir yazar da ol mesela susmak sendeki gürültüyü gidermez de bağırmak gerekir senin için
ama
her şeyden evvel aynadan uzaklaş kardaşım yoldaşım candaşım
ayna sana ancak sana çok benzeyen bir fotoğraf sunar bakarsan
ardındakileri de aklındakileri de görmez bilmez söylemez
ışık ne yöndeyse orayı aydınlık kılar, acını göstermez karanlığında saklı
ayna seni yansıtmaz ey ömrünün bedevisi, ayna kibir koyar canına sadece
ve nankör gelir ayna sana zamanla, beğenmezsin gösterip kanattığı izleri yüzündeki
kolundaki saat misali…sınırlar sendeki sana emanet seni.

Tevazu vakti geldi kelimelerin aidiyeti için
Ne şair olur bu candan ne yazar. Haddini bilmeli her insan yeri gelir, sözü biter de, sesini kazıdığı mürekkebi kuruduğunda ve okuyanın zihnindeki yargıya bırakılınca.
Kafiyelerle süslemek değil temelde yatan gayretim.
Bir tek derinliklerimdekileri ışığınıza sunmak çok özel bir hevesim ve hedefim.