07.11.2010
İnsanlar.Bizler.Ruhumuz…
İçlerinde ne kadar değişik anlamlar barındırıyor değil mi? Biz yada ben.Çeşitli sorular.’’Ben kimim.Niye geldim bu dünyaya.Ya da şimdi boş boş bilgisayarın başında ne yapıyorum…’’Düşünen yaratık olmak ne kadar zor.Uff her gün karmaşa.Mesela,bir düşünelim kendimizi.Her gün kaç değişik kişiliğe büründüğümüzü.Mutluyken bir anda kendinizi dünyanın en mutsuz insanı hissediyorsunuz.Hatta başımıza bütün dünya yıkılmış gibi davranıyoruz.Başımız iki elimizin arasında düşünüp duruyoruz.Belki de ne düşüneceğimizi bile bilmeden saf saf oturuyoruz.Acaba dengesiz miyiz biraz ne? Biranda tekrar neşeli olup şarkılar söyleye biliyoruz.Mutluluğu,hüznü,kini,sevgiyi birbirine o kadar karıştırıyoruz ki sonunda dolaşıp kalıyoruz içinde…
Hayda bu seferde tekrar en başa dönüp ilmekleri çözmeye çalışıyoruz.Bazı düğümleri açmayı başarıyoruz ama! İşte bir de aması var olayın.Her düğümün yerinde kırışıklıklar,yıpranmalar ve kopmalar oluyor.Hiç bir zaman gemici düğümü olmuş kendimizi,ruhumuzu ve hayatımızı tam anlamıyla açamıyoruz.Ekonomi eğrisi gibi bir iniyor bir çıkıyor ruhumuz.Düşünen adam pozisyonunda da hayatımıza devam ediyoruz…
Zor be arkadaşlar insan olmak zor. Değişik yaratıklarız vesselam.Kendimizi,ruhumuzu anlamak zor.Siz ne dersiniz bu duruma?
Kayıt Tarihi : 8.10.2010 00:35:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
sevgiler saygılar
TÜM YORUMLAR (2)