İnsanlıktan nasipsiz Şiiri - İsa Yıldıran

Para, malı çok ama, onun gözü doymamış,
Zenginliği bir yana, adamlıktan kısmetsiz.
Arkadaşı çok ama, gerçek dostu olmamış,
Müslümanlık bir yana, insanlıktan nasipsiz.

Ambarını doldurmuş, gözün koymuş danene,
Dostluğunu unutmuş, şimdi gelmez hanene,
Müminleri kurutmuş, kafir dosttur kendine,
Müslümanlık bir yana, insanlıktan nasipsiz.

Üç beş kitap okumuş, kendin sanır allame,
İnsanlığı unutmuş, öyle eden boş nağme,
Yüzün deri sıyrılmış, sanki olmuş bir nane,
Müslümanlık bir yana insanlıktan nasipsiz.

İbadeti hiç bilmez, bir konuşsa muvahhid,
Şehidliği göz yemez, ona kalsa mücahid,
Zikrullahı söylemez, kendin görür o şakird,
Müslümanlık bir yana insanlıktan nasipsiz.

Yetim, fakir görünce, hemen yolun çevirir,
Menfatine gelince, haram-helal vız gelir,
Şeytanları görünce, günahlara hız verir,
Müslümanlık bir yana insanlıktan nasipsiz.

İSA YILDIRAN