İnsanlıktan çıktık, yemin ederim !

“Neden böyle olduk !”

Kimsede kalmamış, en ufak vicdan
Dostlarım kalpleri, emin ederim !
Parayla doldukça, o kara cüzdan
İnsanlıktan çıktık, yemin ederim !

Herkeste bir nefret, herkeste bir kin
Hiç kimse olmuyor, birazcık sakin
Kalplerse taş olmuş, ne yazık lakin
İnsanlıktan çıktık, yemin ederim !

Kurumuş yürekler, sıcak bir çölmüş
Nifak tohumları, insanı bölmüş
Akrabalık dostluk, komşuluk ölmüş
İnsanlıktan çıktık, yemin ederim !

Ne edep kalmıştır, ne de bir saygı
Rezillik üstüne, serilir yaygı
Gelecek üstüne, edilmez kaygı
İnsanlıktan çıktık, yemin ederim !

Hepimiz rastlarız, türlü zalime
Ezelden alıştık, böyle talime
Güvenilmez oldu, hoca alime
İnsanlıktan çıktık, yemin ederim !

Her yerde gözyaşı, her tarafta kan
Bu alev içinde, tutuşuyor can
Merhamet kalpleri, terk ettiği an
İnsanlıktan çıktık, yemin ederim !