İnsanlıkta İnsanlıkta

İnsanları küçük görüp,

Sen kendince böbürlenme.

Makamlar hep gelir, geçer,

Fani makama güvenme....

Dün kimler oturur idi,

Oturduğun o koltukta?

Keramet koltukta değil: İnsanlıkta! İnsanlıkta! ..

Bizler biliyoruz senin;

Cemaziyyil evvelini.

Unutulmak istemezsen,

Tanı önceden gideni....

Bizler dünyada yok iken,

Ne” emirler” geldi geçti?

İhlas ile koşmayanın;

Adları hep unutuldu..

Bügün sana alkış tutan,

Yarında tekmesin atar.

Dostlukları rafa koyup:

Kendine yeni dost arar..

İhlas olmayınca beyim:

Yapılandan hayır çıkmaz.

Kurumuş gül ağacına,

Gelipte bülbüller konmaz.

Senin adın, şanın belli.

Bey, paşa olsan ne yazar?

İçi sirke dolu küpün:

Dışındanda sirke sızar....

Devrimiz öyle bir devir,

Başlar alkışı bekliyor.

Bir köşe kapma uğruna;

Alttakiler alkışlıyor....

İşte size moda sözler:

“Çok haklı ve doğrusunuz.

En iyi siz bilirsiniz.

Bize siz yol gösteriniz.”

Akıl uçup gitmiş baştan.

Herkes soruyor üstünden.

Usta baş usta olmuş ta:

Haberi yok keserden...

Niyetim değildir asla!

Birilerini incitmek...

Şiirdeki maksadım;

Riyakarları uyarmak.

Yarım yüzyılı aştı,

Fani dünyada hayatım.

Silyanlı Ali dir adım:

Ben gördüklerimi yazdım.

25,03.2012 Neckarsulm -Almanya