İnsanlık zulmüyle abat oluyorsa

İnsanlık zulmüyle abat oluyorsa
Milletin efradı mütemadiyen sessizliğini koruyorsa
Şayet küreselleşme farkı sürekli mazlum nefeslere kıyacaksa

İnsan olmanın onuru kaybolurken
Analar feryatları eşliğinde gözyaşları dökerken
Masum nefesler sokaklar arasında parçalara haince ayrılırken

Yüreğimin hıçkırıkları kifayetsiz
İnsan olmanın bedeli bu kadar mı sefilliğe bedelsiz
Haysiyet ve şeref iman zafiyetinde anlıyorum ki şimdi kefensiz

Ruhlarda fevkalade renksiz
Zulüm zalimin dirliğinde ve mazlumun birliğinde
Bahşedilen ömür mücerret bir sermayeyse ve kefil şirretin eliyse

Hazin öyküler iman hüznüyse
Paganlaşmak uğruna vazgeçilen ecir unutulunca
Kul olmak ve divana durmak kalbi hissedişlerle yakarmak çok zorsa

Millet olma ve dirliği bulmak
Zalimin karşısında Hakkın rızasıyla nefes almak
Ve kalplerin nizamında ihmal edilenleri ve evrensek hakikati okumak

Korku adına her ne varsa
Şayet en güçlü silah korkusuz yaşayan insansa
Kul olmak için takvada ve ihsanda birazda icraat bulunarak kalkılsa

Tespihatın ve durağanlığın
Sıcak döşeklerde sabahlara dek uyuklamaların
Düşlerden sirayet edecek her türlü hülyaların cenderesinden sıyrılmak

Kalbi hissedişlerle yoğrulmak
Zihni açılımlarla müşavere edip rahatı unutmak
Asli hesabın ve mizan özlemindeki serabın korkularından emin olabilmek

Bir kez kalkmak ve ayılmak
Hakikatin boyasıyla ötelerin hazzıyla nefes almak
Hakikat olan ve evrenselliği kıyamete kadar baki olan hukuku kuşanmak