İnsanlık Yolu Taşla Dolu... Şiiri - Ulvi ...

Sona ermez; şu dünyâ'nın, savaş denen vebası...
Genç yaşta toprak olur, her kralın tebaası...
Her seferde, mâkul/sudan, birçok sebep olur da;
Aynıların, birbirini yemesi de, cabası...

Gerçekte; insan olan, insanlığa hizmetlidir...
Hep doğru yöne çekmeli; aklı ve arabası...
İ'lâ-yı Kelimetu'llah uğruna, ya da üçün biri uğruna;
Yok edilir, dünyânın, şehri, köyü, kasabası...
Kanlar seller gibi akar, mamur yer toz olmuştur
Yine de sona ermez, baştakinin ihtirası...
Milyonlarca ton mâden, bomba olup patlamıştır;
Bina, insan, hayvan, bitki; kalmamıştır posası...
Biyolojik, kimyasal, atomik birçok silâhla;
Nevri dönmüştür âlemin, çıkmıştır mostrası...

Ey akıl, başlara gel, gitme şeytan'ın izinden...
Neler geldi vücuduna, o lânetlinin yüzünden...
Murâdına eremeden, terkedip gittin dünyâyı;
Ahirette de yan,titre; ateşten, ayazından;
ALLAH için öldünse TEKBİR'LER akar sözünden...

Ne olurdu, olmasaydı: fitne, nifak ve savaş...
İnsanlık son demine; el ele gitseydi, yavaş...
Güler yüzle, huzurlu, eğlenerek, ibadetle;
Mebzul miktarda olsaydı, paralar, işler ve aş...