Barut, kan ve ağıt; çağın dramı...
Zulüm, yıkım, ölüm; kaçınılmaz son!
Var mı kârlı çıkan kirli parayla...
İstersen bir kuş ol, en yükseğe kon!
Doymak bilmez gözü insanoğlunun...
Mutlu ya da mutsuz; er geç gelir son!
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta