İnsanlık Utancı Şiiri - Levent Akif Bilgi

İNSANLIK UTANCI

Ben küçükken at arabaları vardı
Dar sokaklarda odun ve fındık kabuğu taşıyan
Atların hepsi Yılkı atı, hepsi perişan
Çok sevinirdim onları görünce peşlerine koşardım
Eğer sahipleri izin verirse bazen üzerine de çıkardım arabanın
Ama kırbaçlanmalarına, taş yollarda koşmalarına
Dayanamazdım
Bazen devrilenler olurdu koşarken
Korkardım
Daha o yaşta öğrenmiştik ayağı kırılan atların vurulduğunu

Yerdeki atın yüzüne bakamazdım insanlık utancımdan
O da başını kaldırıp yüzüme bakmazdı hayvanlık gururundan

LEVENT AKİF BİLGİ