Bu kadar acı şeylerin
Başa glmesini istemem.
İçinde islamiyet geçen bu amansızca ölüm,
Benim herşeyime sbep oldu..
Ölüm affedilmez ki..
Dualarla diktiğim bir ağaç şimdi kurudu.
Gülen bi yüzü ağlatmışlar zorla, istemeden, sormadan.
Aradıklarına nasıl ulaşacağını bilmeden..
Yakıp yıkmak çok kolaymış herşey için.
Hissedememişiz içimizde hiç bir sevgiyi.
Anne elini teninde hissedememiş minikleri çürütmüşler.
Hepsi ortak düşünce için toplamış beyinlerini meydana.
Daha cok, ölüm sloganıyla çekilmiş silahlar.
Neden kin dolu bakışlarımız?
Dünyaya merhaba demeyi bekleyen bebelerin parçalanışını,
Sadece tedirgin gözlerle izlemişiz..
Sus diyememiş dudaklarımız,
Şimdi sözcükleri yutan,
Yutkunan boğazlar olmuş.
Hep sömürmüşler.
Kimse birşey dememiş, diyememiş..
Müge Nur Saçıntı
Müge Nur SaçıntıKayıt Tarihi : 2.6.2009 16:55:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Müge Nur Saçıntı](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/06/02/insanlik-trajedisi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!