Şimdi internette oynanır oldu...
Kalmadı bombili, tükendi doma.
İnsanlar değişti bunlara n'oldu...
Benliğin bilmezi yanına goma.
Düşündüm kulları ölçmemiz şarttı...
Koydum teraziye hep eksik tarttı
İnsan biberleşti, şekerse arttı...
Yaptık ne anladık bir sürü homa.
Mesaj çektik işsiz kaldı postane,
İlişkiler sanal, değil dostane!
Yapılar dev gibi dolu hastane...
Zor bitecek gibi girilen koma.
Mertçe yürüyene atarlar çelme!
Ferhat: şirin sahte sen dağı delme!
Doğru yolu eğip diyorlar gelme...
İnsanlık topallar kırılmış oma.
Söz söylesen aklı olanlar anlar.
Yıkılır dünyada köşk, saray, hanlar.
VALLAHİ burası boşumuş canlar...
Nerede Osmanlı, Selçuklu, Roma.
Maalesef bu gerçek, değil kehanet...
Irklar arasıdır şimdi ihanet.
Sen doğru olupta konuşsanda net...
İnsanlar inanır bir ağzı şoma.
Biri fazla yiyor yanaşmış aşa...
Yedikçe yüreği dönüyor taşa.
Kapitalizmdendir bütün kargaşa...
Sorunu zor çözer panzerle toma.
Cumali yerleri tek bir ağıldı...
Şimdi keçi, koyun kaçtı, dağıldı.
Benlik kayıp oldu, toplum sağıldı...
Bağlasan dayanmaz en kalın yoma.
Kayıt Tarihi : 5.3.2017 11:51:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
insan hayatından kesitleri dörtlüklere yansıtmaya çalıştım.
![Cuma Ali Çetin](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/03/05/insanlik-topallar-kirilmis-oma.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!