İnsanlık Taşlaması Şiiri - Alparslan Aydın

Çok değer vermeyin insanoğluna
Sonra kendisini cevher sanıyor
Dünyaca malını döksen yoluna
Yetmez de bir günde biter sanıyor.

Kendine bakar hep dev aynasından
Sanki çamur çıkmaz hiç mayasından
İblis dahi utanır ins riyasından
Şeytanı kendinden beter sanıyor.

Namaz kılar ama abdesti yoktur
Orucu, zekatı nefsine yüktür
Tövbesi yok ama günahı çoktur
Kalbim temiz demek yeter sanıyor.

Rabbime kul ama nefsine köle
Dünyalıksız kalmak en büyük çile
Gecesi gündüzü her daim hile
Hileyle ocağı tüter sanıyor.

Bir yanı iftira, bir yanı gıybet
Kul hakkı boynunda en büyük ziynet
Parayı ilahı, dünyayı cennet
Üzümü, şarabı Kevser sanıyor.

Zulme ses çıkarmaz başa gelmeden
Öteyi düşünmez biri ölmeden
Ölümden öte yok bunu bilmeden
Üç kuruş dünyaya değer sanıyor.

Peki sen nasılsın? Ben de insanım
Benim de dünyayla dolu her yanım
Nefsine kul olmuş aciz hayvanım
Dışardan görenler beşer sanıyor.