Munzur. Şiiri - Ali Alkıs 2

Bir gidenin gözlerindeki
Bekleyişe uzanıyorum.
Çığlıklar a boğulmuş
Yürek yorgun
Çığa dönüşmüş sızı
Her acı kendi yıkımlarının gölgesi olmuş
diyarı sürgün yürekte
ağıta gitti ömrümüz
O gün
kaya kartallarının çığlıkları
yırttı gökyüzünü
katiller konuştu,
cellatlar konuştu,
sesimiz kanadı kancık pusularada
insanlık sustu
sürüldü dört bir diyara
ölümcül gazlar yağdı üstüne
suskun sular gibiydi
kan kırmızı Munzur.
tanığıydı, Laş deresi
onca kahrın
sürgünler
uçurumlardan atlayan kadınlar
süngülenen bebeler
aksakallarıyla toprağa düşen pirler
O gün
kimsesizlerdi
kimliksizlerdi
Boğuldu nefesleri
Munzur telaşlıydı
inip kalkan dalgası öfke seliydi
dağ ateşini serinleten rüzgar misali,
tıpkı gözlerdeki anlam gibi…
Gökyüzü kimi zaman kankırmızı
Ağıda serilmişti
derin bir yara haliydi gözleri munzur un