İnsanlık Suçu Şiiri - Tuncay Yıldırım

Gözden süzülen kurumadan
sızdı yine kirli eller
saçtı olanca pisliğini
meydan oldu kan kan
mevsim alabildiğine puslu
meydan alabildiğine toz duman…

Oyy
hangi vicdan dayanır bu yaşlara
bu acılara..
gel de yaşa yaşayabilirsen
daha deremediler kızıl güllerini
uçtu genç genç fidanlar uzakta yıldızlara…

Ağlıyor ağlıyor dağ,taş,toprak
kanıyor kanıyor yaram
gayrı yediğimiz kuru ekmek
içtiğimiz su oldu haram…
t.yıldırım