Yaşamış insanlar, giden dönmemiş
İnsanlık bilmeyen, yola girmemiş
Okumuş öğrenmiş bir şey bilmemiş
İnsanlık sınıfta,kalmış arkadaş.
Savaşlar yapılmış olmuş kaybeden,
Cahillik vermiş can, vermiş haybeden
Huzur der her insan, her can,her beden,
İnsanlık sınıfta, kalmış arkadaş.
Güçlüyüm diyerek olmuş kör kurşun
Bölmüşler dünyayı bak, arşın, arşın
Hepimiz insanız, zenci, sarışın,
İnsanlık sınıfta, kalmış arkadaş.
Bir dünya ki,güçlü güçsüzü, ezer
Hırsına kapılır,hep günah dizer
Kim olursa olsun, bir ömür gezer
Derler ki, sınıfta kaldın arkadaş.
Çoluk çocuk yaşlı,demez katleder,
Rahatlığı için, ne haltlar eder,
Sensin heder olan, sensin be heder
İnanki sınıfta,kaldın arkadaş.
Bir gün dönerler, Hak mahkemesine
Kimse kulak asmaz, feryat,sesine
Şimdi hali güzel bunlar nesine
İnsanlık sınıfta,kalmış arkadaş.
Sevip sevilerek, hakka ol razı,
Haklı isen eğer, affeyle bazı.
Ey,Adem in oğlu,Havva nın kızı
İnsanlık nefsine dalmış arkadaş.
İnsanlık sınıfta kalmış arkadaş...
İstanbul 09 07 2010
Ramazan KılıçKayıt Tarihi : 10.8.2010 01:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şiirin ilk üç kıtası okurken bağlıyor insanı.Son dört kıtası ise ayrı bir başlıkla ikinci bir şiir olabilirdi.Tabi bu benim görüşüm.İlk üç kıt-adan sonra bir kopukluk olmuş gibi.Ben de şiiri iki ayrı şiir okur gibi okudum.Daha güzel oldu.Tekrar tebrik ediyor başarılar diliyorum....10+10
TÜM YORUMLAR (1)