İnsanlık Sevgiye Hasret Gidiyor

Eski yaraların kan izlerinde
Firdevs’ten bir demet gülle gidiyor.
Daldığı karanlık dehlizlerinde.
İnsanlık sevgiye hasret gidiyor...

Sarmış düşmanlığın sisi dumanı,
Çiğlerden çığ düşer hazan zamanı,
Şeytanın dünyada bahtiyar anı,
İnsanlık sevgiye hasret gidiyor...

His heyacan sönmüş akıllar durgun,
Uhrevîlik yapar her yerde vurgun,
Gökler ötesine yönelmiş yorgun,
İnsanlık sevgiye hasret gidiyor...

Bir özlem solgunu hüzün gülüyle,
Tonlarca gam yüklü suskun diliyle,
Susuz çeşmelerde mahzun haliyle,
İnsanlık sevgiye hasret gidiyor...

Nizamla kargaşa kavgaya çıkan,
Yakına uzağa şüpheyle bakan,
Özgürlük esaret, demokrasi kan,
İnsanlık sevgiye hasret gidiyor...

Nesf aklı, vicdanı yenmiş o biçim,
Gecenin bağrında cevapsız niçin,
Çok büyük bahtsızlık hepimiz için,
İnsanlık sevgiye hasret gidiyor...

Bahar gözlerinde sonbahar yaşı,
Herkes, birbirinin kurdu en başı,
Kol kola girmişler bakışlar şaşı,
İnsanlık sevgiye hasret gidiyor...