İnsanlık Renk Körü Şiiri - Emine Akkurt

Bugün içimdeki çocuk gezinirken ruhumun tenhalarında,
Masum bir çocuk gördüm ağlıyordu,
Her taraf yıkık bombalar yağmış,
Anne babasını kaybetmiş,
Elleri yüzü kıpkırmızı,
Ama elinde elma şekeri yoktu,
Nerden bu kırmızılar morlar oysaki gülmeliydi yüzü,
Gözlerimi kaçırmak istiyorum,
Mümkün değil bakışları yüreğime saplanıyor,
Bak diyor bana bak burası Filintin!
Burada çocuklar elma şekerinden değil,
Yağan şarapnel parçalarından kırmızı oluyor,
Utanın diyor o bakışlar Utanın!
İnsanlar renk körü olmuş,
Hani nerde kan orada gri var diyor,
Bu bir rüya olsa diyorum,
Allahım deprem bile daha adaletliydi,
Karşımda ki çocuk titriyor aç yaralı ,hem yetim hem öksüz,
Siyonizmin İsrail'in zulmü ne büyük elimi uzatmaya izin vermiyor,
Hepimiz çocukluğumuza dönmek isteriz,
Kırmızılara boyanmış bu Filistinli çocuk peki oda ileride dönmek istermi,
Dünya insanlığı Filistin'e gömdü!
Bundan sonra hiç bir millet barış narası atmasın,
Gün renk körlerinin günü
Gün zalimlerin günü
Gün dilsiz, sağır ,kalp taşımayanların günü
Zalimler için iyi ki varsın Cehennem.