Dünya aldı başını biz gerilerde kaldık.
Tabanımız çamura yapışık, ne kadar çırpınsakda çıkamıyoruz.
Her çırpınışda daha da dibe batıyoruz.
Bu kirli dünyanın içinde kayboluyoruz.
En kötüsü de kimse farkında degil insanlık yok oluyor.
Nerden gelip, nereye gidiyoruz.
Biz neydik neye dönüşüyoruz.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla