İnsanlık ölüyor Şiiri - Kamile Kaynak

Dünya aldı başını biz gerilerde kaldık.
Tabanımız çamura yapışık, ne kadar çırpınsakda çıkamıyoruz.
Her çırpınışda daha da dibe batıyoruz.
Bu kirli dünyanın içinde kayboluyoruz.
En kötüsü de kimse farkında degil insanlık yok oluyor.
Nerden gelip, nereye gidiyoruz.
Biz neydik neye dönüşüyoruz.
Kararmış kalplerimiz gözümüzü kör etmiş bu dünya telaşı, artık düşünmez olduk dostu, arkadaşı.
Düşene bir tekme de biz atar olduk.
Ağlayanın yanında geçip el uzatmıyoruz.
Özümüzü, benliğimizi yitirmişiz.
Öylesine kirlendik ki bizi toprak bile kabul etmez.
Eyy insan insanlık ölüyor, Sen hala uyuyorsun.
Kendine gel artık burası dünya burda herşey geçici.
Eyy insan uyan artık ölüyorsun.