İNSANLIK ÖLÜYOR
“Sesleri duyulmayan mazlum Müslüman kardeşlerime…”
Bitmiş kalmamış hiç bir yerde
Tükenmiş solmuş bugün de
Kanla yazılmış bu kaderde
İnsanlık ölüyor susuyoruz anne
Solmuş kalmamış bedende can
Hepsi ölü, hepsi yarada kurban
Kan döküyor geride kalan
İnsanlık ölüyor susuyoruz anne
Kim böylesine canı yakan
Kim böylesine konuşan yalan
Kalmamış bir gram bile inan
İnsanlık ölüyor susuyoruz anne
Çekilen bu acılar tarifsiz
Böylesine bitik, böylesine sahipsiz
Hakk’tan korkmayan sıkan şerefsiz
İnsanlık ölüyor susuyoruz anne
Kalmadı derman bu yaraya
Girmedi bu kine dur diyen araya
Değer vermez ölenler paraya
İnsanlık ölüyor susuyoruz anne
Yıkılmış sönmüş onuru
Bitmiş kalmamış gururu
Tükenmiş dinmiş umudu
İnsanlık ölüyor susuyoruz anne
Kim bu gönlü böyle aldatan
Kim bu kanlı gözleri böyle ağlatan
Kim bu hayatları böyle karartan
İnsanlık ölüyor susuyoruz anne
Duyulmuyor hala onların sesi
Kalmamış dünyada bitmiş nefesi
Yok artık hayata dair bir hevesi
İnsanlık ölüyor susuyoruz anne
HÜSEYİN ARSLAN
Kayıt Tarihi: 17.08.2013 – 04:40
Kayıt Tarihi : 26.10.2014 11:12:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!