İnsanlık ÖLÜNCE..! Şiiri - Fikret Turhan

YER KÜRE,
KENDİ HALİNDE...
GÖK KÜRE DE ÖYLE...
İKİSİ BERABER DÖNÜYORDU
BÜYÜK BİR UYUM İÇİNDE...

BİZ,
NEREDE OLMALIYDIK Kİ...
BOZULMASINDI BU DENGE...

YERİN İÇİNİ BOŞALTTIKÇA...
GÖĞÜN YÜKÜNÜ ÇOĞALTTIKÇA
ELBETTE,
YAMULACAKTI BU DENGE
KENDİ KENDİNE...

PATRON,
İŞÇİNİN HAKKINI YEDİKÇE...
İŞÇİ KARDEŞİM,
KADERE BOYUN EĞDİKÇE...
YÖNETİCİ,
HERŞEYİ ÇIKARINA ÇEKTİKÇE...
İNSANLIK DA,
PAYINI ALACAKTI
BU KISIR DÖNGÜ İÇİNDE...

Fikret Turhan-Yalova,
14.05.2014