Eylül Şiiri - İsmail Çiftci

Mazlumlar vurulup yere düşüyor
Zalimler üstüne sofra açıyor
Yamyamlar ekmeği alıp kaçıyor

Şaşırdım biçare insanlık ölmüş
Mevsim ilkbaharda Eylüle dönmüş

Beyinler kurtlanmış hinlik taşıyor
İnsanlar doğayla hasım yaşıyor
Şimdi cümle çiçek kara açıyor

Yaşam felsefimiz umutlar sönmüş
Mevsim ilkbaharda Eylüle dönmüş

Çiftci İsmail’im kanar yaramız
Adem’den Havva’dan tutar mayamız
O zaman kiminle bizim davamız

Senlik benlik yolu canlar bölünmüş
Mevsim ilkbaharda Eylüle dönmüş