Herkesi kendin gibi görme,
Kimsenin iç yüzünü bilemezsin.
Aldanıp kimseye sırrını verme,
Söz olur, dillere düşersin.
Bu zaman, hangi zaman?
Güven vermiyor hiçbir insan.
Eskiden biz böyle miydik,
Akıl sır ermiyor inan!
Bu duruma biz nasıl geldik?
Aramızda kaçımız insan kaldı?
Yüzümüze her güleni dost bildik,
Dost dediğimiz kuyumuzu kazdı!
Kimseden merhamet bekleme!
İnsan çok, insanlık yok.
Namertten aman dileme,
Düşenin vuranı çok!
Not:
Dıştan insan görünenler, en çok bizi onlar yanılttı!
11.12.2020
İsmet ÜLKER
İsmet Ülker
Kayıt Tarihi : 22.12.2020 12:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!