İnsanlık Mı Bitiyor Şiiri - Tekin Bekar

Örümcek bağlamış, tüm hayatalar,
“Hırsın gölgesine” tutunmuş gidiyor,
Daha çok, daha büyük ulvi rakamlar,
Cüzdana dolarken, insanlık mı bitiyor?

Ne robot resmini çizen var mutluluğun,
Ne yanlış yolda yapılan, o yolculuğun,
Kıymeti de kalmadı, masum çocukluğun,
Büyükler çoğaldıkça, insanlık mı bitiyor?

Bir hayat yaşanıyor, ne hikmetse ezbere,
Gülüşler zoraki, hissedileni yaz deftere,
Keser olmak kolay, asıl marifet testere,
Yontarken kendine, insanlık mı bitiyor?

Sevginin üstü çizili, nefret ''number one'',
Yeniden yazılıyor, parayla eskiyen roman,
Ne geçmiş, ne gelecek, sadece şu an,
Şimdiye uyarken, insanlık mı bitiyor?

Akıl başa gelmeden ömür, bitermiş,
Zarif, nazik olmak, vicdan mı? Niyeymiş,
Sanki ''en en '' olmak yüce bir şeymiş,
Unvanlar verildikçe, insanlık mı bitiyor?

Ne “aptallığı” terk ettik, ne de nefreti,
Ruh bedene tutunmuş, inanın eğreti,
Bir birimizden, kıskanıyorken cenneti,
Cehenneme dönüyor, insanlık mı bitiyor?