İnsanlığın yüreğinden düşürüldüğü
Milyonlarca parçalarından biriyim.
Köşe başlarına sıçrayan ruhunun
Semadaki can çekişen haliyim.
Bedenimde feryat eden insanlığı
Ağlatamıyorum artık gözlerimde.
Vicdanlarını sahiplenmiş vebalin
Gırtlağına yetişemiyor ellerim.
Dramın kol gezdiği sokakların
En bariz yar yarasıyım.
Ön yargılarında keskin kırbacım.
Sırtımdaki soğuk yangınlarda harım.
Kışın geldiği vakitlerde hatırlayan
Babamın üvey evladıyım anımsatan.
Aynı köşe başlarında bekletiliyorum
Sahip çıkılacağım güne ertelenerek.
İki büklümüm, doğmayı bekliyorum
Üşüdüğümü hissetmeyeceğim o yere.
İnsanlığın yarasına tuz basacağım.
Şairin gözlerine binerek, inerek...
Kayıt Tarihi : 14.12.2013 23:41:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!