İnsanlık Hikayesi :) Şiiri - Erdal Gişi

Adamın mağarası bile yoktu
Doyduğu, yorulduğu yerde yatıp kalkar
Ağaçlarla-böceklerle konuşur
Hayvanlarla anlaşır
Her akşam şükrederdi

Kış için hazırlığı kafasındaydı
Neyi nerde bulacağını öğrenmişti

Bir gün yolu dünyaya düştü
Ne güzelmiş… yıllardır neden burada değil
Saraylar, sofralar… yataklar, halılar…
Birde hizmetçiler!
Hem ilginçti hem de gülünç
Zaten onlarda kendisine gülmüştü

Atlar, silahlar da ilginç…
Bir de askerler…
Pazar da, kiler de ilginç…

Sultanın sarayı var, olsun da
Köleleri de insan…
Hem saray hem zindan
Atlar silahlar olsun… da
Asker… kimin için, kime karşı…
Kilerler dolu… da
Herkese kapalı…

Aynı dünyada farklı farklı
Kimin hakkı, kim haklı…

Adam… iyice karıştı
Kalsa nerden başlayacak
Gitse nasıl dayanacak…
Bir de aşk tutar
Bitirir aklı…

Zorda olsa hizmetçisi olur bir zenginin
Bir lokma ekmeğe
Terini siler, yükünü taşır…

Derken öğrenir bu felsefeyi
Söyler kendi kendine
…bunların medeniyetine….

Tek düşü aşktır…
Şükrü de unutur
Zaten efendisi
İliğini kurutur…

Nihayet evlenirler
Bir süre sonra efendisi ölür…
Vasiyete göre her şey kendine kalır
Birde karısından çokça miras…

İlk dönem mirasın tadına varır…
Sonra düşmanlar çıkar karşısına
Kapısına bir sürü asker alır
Bir dizi de köle…
Bu kadar insan için bu kadar da hizmetçi…
2 si erkek dört de çocuk…

kervanları vardır malını satar
kışlık şeyler için depolar yapar
…
rakipleri ki… çok tecrübeli
hatta yanlarında danışmanları..
adamda öyle yapar…
danışmanlarla plan ha plan…
askerlerine öğüt ha öğüt
çocuklarına titre ha titre
eşine sabır ha sabır…

adam öyle usanır
öyle usanır
döşekler batar
kadın adamın kucağında
adam uçurumlarda yatar…

sorar ki ne bu…
bilgin der;
“-dünya hali
-bu senin dünyanl
-senin medeniyetin değil
-başka bir hayata gömüldün
-çocukların belki alışır…

-senin dünyanda kiler yoktu
-Pazar yoktu
-Öyleyse ne askere ne köleye
-Ne de hizmetçiye yer yoktu
-Herkes kendisinin efendisi
-Herkes kendisinin kölesi
-Herkes kendisinin askeri-avcısıydı
-Zaten de düşman yoktu..

-Nasiple kalkardınız
-Şükürle yatar

-Bir insan bir insanı köle yaparsa
-Mutlaka bir şeylerin kölesi olur
-Emek mutluluk için
-Mal mutluluk için
-Emek ve mal çalınca
-Huzurda kaçar

-zaten,
-Sahibi ölen mal ruhen ölüdür
-Belki de o yüzden
-Miras, sahibini ruhsuzlaştırır
-Miraslar olmasaydı…
-İnsanlar ölü bir medeniyete mahkum olur muydu…'

kim bilir...

Mart 2004