İnsanlık Hâli - Muhasebe II

Üçten beşe geçmez aşığın ruhu,
Dördün yamacında yıkılır kalır,
Vicdanı körleşmiş nankör güruhu,
Akrep kıskacında sıkılır kalır.

Birler ikilere erişin diye,
Üçlere bağlandı vergi, tediye,
Bir can var Tanrı'dan kula hediye,
O da bir ömürde takılır kalır.

Dağlar, taşlar konuşur gelir dile,
Her bir var bir ömür doldurur çile,
Rahman'ın kuluna yakışmaz hile,
Yapanın başına kakılır kalır.

Ruhun güzelliği, süsü, oyası,
İçte yanar dışa vurur boyası,
Sahtesinin çabuk çıkar foyası,
Ona kötü gözle bakılır kalır.

Altılar, yediler, sekizler, onlar,
Sıkıntıdan dokuz doğurur zonlar,
Nasip olmaz her zaman mutlu sonlar,
Hayat bir kör ana çakılır kalır.

Bazan tüm umutlar bağlanır yüze,
İnsan umuduyla ulaşır düze,
O da yoksa hayat olur tekdüze,
Rutin zamanlardan bıkılır kalır.

Hedef varsa gerek yok başka söze,
Uğruna onca şey alınır göze,
Tutuşur dört bir yan dönüşür köze.
Yaşlar kurularla yakılır kalır.

Bazan doğmaz olur ne güneş ne ay,
Çelikten bir okla gerilir bir yay,
Ben kara diyeyim sen kapkara say,
Gönül bir zindana tıkılır kalır.

İdrâk gerek ayırdında olmaya,
Akıl gerek doğru yolu bulmaya,
İrade şart hep o yolda kalmaya,
Karanlıktan öyle çıkılır kalır.