İnsanlık Hâli - Erenler Çağı

Sordum erenlere; nicedir bu hâl,
İnsan güpegündüz kurar mı hayâl,
Niçin ağzı kurur, olur dili lâl,
Âşk bu, nefesleri keser dediler.

Sordum; anlar mıyım bu hâli bir gün,
Mümkün müdür, bugün, yarın, öbür gün,
Sevdalar yürekte olur mu sürgün,
İnsan sevdiğine küser dediler.

Sordum; yâr olur mu gönlü şaşkından,
Sevda beklenir mi ruhu taşkından,
Âşık olan vazgeçer mi aşkından,
Seven her dem eser beser dediler.

Sordum; hiç mi bakmaz insan şartına,
Âşkı bir çentik mi sanır kartına,
Diner mi yürekte kopan fırtına,
Rüzgâr bazen deli eser dediler.

Sordum; şu dünyanın bana kastı ne,
Sevmek çıkmak mıdır yarış pistine,
Yâr sevmek olur mu yârin üstüne,
Selâmı sabahı keser dediler.

Sordum; dert çeker mi âşkı bilmeyen,
Bir mazlumun gözyaşını silmeyen,
Ne hisseder sevip de sevilmeyen,
Üstüne yağmurlar çiser dediler.

Sordum; yürek midir sevdanın kabri,
Gönülde bir duygu yaşar mı cebri,
Engel midir âşka insanın kibri,
Paspas edip al yere ser dediler.

Sordum; yakışır mı âşığa riddet,
Anlamsız azgınlık, gereksiz hiddet,
Sebepsiz olur mu bu hadsiz hiddet,
Öküz kızdığını süser dediler.

Sordum; niye kin beslenir insana,
Niçin haksız yere kıyılır cana,
Koymak zor mu iki kalbi yan yana,
Hep kendine yontar keser dediler.

Sordum; gereken ne tanılmak için,
İnsan gibi insan sanılmak için,
Hayır dualarla anılmak için,
Dünyaya bırak bir eser dediler.