İnsanlık Destanı Bugünden Geçmişe (4. bö ...

Tanrılarla başladık; tek tanrıda anlaştık
İnsanız biz: onun işlerini de paylaştık
Yaratan biziz artık; tapılan kaldı Tanrı!
Ya Tanrı olmasaydı; insan neler yapardı? ! !
Tanrı adına savaş: buna Tanrı da şaştı
Onun adına insan, yarattığını paylaştı!

Bir inanç kaldı yalnız; Tanrı adına kulda
O da biçim biçim değişti, kişiye özel burada
Özgürlük böyle bir şey, istemezsen inanma!
O da inanmak demek: olmayan bir Tanrıya

Nasıl geçti yüzyıllar, yapa, yıka, savaşa?
Barışmak ara sıra; o da zorda kalınca
İçinde sevgi taşır, insan denen: YARATIK
Yaranmaya dayalı sevgiciklerdir artık! !

Çıkarın kalmadıysa vazgeç gitsin dostundan,
Sana dost mu yok: çıkar ayı postundan!
Kimi istersen sat: nerede, nasıl, kime?
Boşver ucuza gitsin, pazarla yenisine!

Umutları da sattık, bazan sadakati de
Geriye birey kaldı: o da sermaye olsun

Sonradan sattığımız: adı da ŞEREF olsun!
Biz bulduk bu adları, insan benzesin diye
Benzettik insanlığı tüysüz kel eşeğe!
Şimdi her şey satıldı, çok paramız var artık!
Onunla ne alırız? Biz satmaya alıştık!

Sattığımız her malın KDV'si içinde
İndirim istiyorsan fatura da isteme!
O zaman daha ucuz satılanlar insana!
Fatura istemezsem İNSANLIK KAÇA BANA? ?

İki şey alıyorsan üçüncüsü bedava
Ama ne hava ne de su kalmadı bedavaya
Kirlendikçe kirlendi, tabiat etti isyan!
Kandır kendini insan:
Depremi felaketi, Tanrının öfkesi san! !

Suçluyuz bile bile, inadına yaparız
Zorda kaldığımızda hep Tanriyi anarız
Kanar mı yüze Tanrı senin maymunluğuna
Figuranlar buluruz, yazdığımız oyuna
Kim kanar, kim kandırır bunlar hepsi boşuna

Ninem derdi bir zaman, 'şeytan dünyaya indi.
Bir küçük kutu ile bütün evlere girdi'
Şeytan boşya geziyor, zavallı fakir ninem
İnsanın yaptıkları şeytanı da üzüyor
Görmez misin dünyayı? Şeytana iş mi kaldı?
Şeytan: MELEKTİ ZATEN ŞEYTANLIĞI bıraktı! !

Meydan insanın artık; dilediğince özgür
Ne yasak, ne töre, alabildiğince hür!
Hele kılıf da buldu koskoca minareye
Kimse bakmıyor artık ne derde ne çareye! !

Yedi yuttu bitirdi, desteksiz kaldı dünya
Bokladı karga gibi; uçtu yeni yuvaya
Ne ay kaldı ne Mars: gitti sonsuz uzaya
Sıra güneşe geldi; kanser yapıyor artık,
Hayat kaynağıydı ya yalanmış; söndü: Yazık!
Beyni döndü güneşin, ya çok soğuk ya sıcak
Dört mevsim de yalanmış: ikisi kaldı artık!

Olmayan şey yok şimdi: her gün yeni mucize,
Yürüyoruz bir yoldan çizgi gibi: ipince
Artık taş yağıyor bak tepemize göklerden
Arınacak insanlık taptığı hurafeden! ! !