İnsanlık Davası Şiiri - Resmiye Mümün

Ben insanları öyle seviyorum
Öyle cana yakın hissediyorum
Nice alçak insanı kutluyorum
Melek düzeyine çıkarıyorum.

Ben insanlara hep güveniyorum
Şartsız yürek açıp dağılıyorum
Nice sahtekârı dost biliyorum
Sineme bastırıp affediyorum.

Ben insanlara hızla koşuyorum
Kalbimde iyi niyet taşıyorum
Nice bencil tavrı kaldırıyorum
Uçan kuşa kanat hazırlıyorum.

Ben insanlara saygı duyuyorum
Düşmana el verip sarılıyorum
Nice hakarete göz yumuyorum
Acı acı gülüp savruluyorum.

Ben insanlara hemen acıyorum
Duygusal yaklaşarak ağlıyorum
Nice gözyaşına aldanıyorum
Saf görünüp zayıf sanılıyorum.

Ben insanlara yardım ediyorum
İmkânsızlığı imkân kılıyorum
Nice nankörleri hatırlıyorum
İnsanlık davasında ölüyorum...