İnsanlık Darağacında Şiiri - Ayhan Dağhan

Keşke bir ruya olsa diyorum bu yaşadıklarımız
Uyanmak istiyorum bu kabuslardan
Kelepçelenerek çalındı huzurum hoyratça
Ölüm düşlerinde kavrum kavrum düşlerim
Mutluluklar dağbaşı yalnızlıklara terk edildi
Ayırımcılık fırtınalarında boğulmaktayım
Özledim artık zemherileri şubatları
Kasırga ve fırtınalara hasretim şimdi
Bu insanlık boranlarında sersemleştim
Cellatlar nöbette ufkun kapısı kapalı
Hani baharlar cıvıl cıvıl mevsimler
Değerlerim tozlu raflarda
Her gün sokak başlarına
Babasız bir bebek bırakılır
O masumiyet o suçsuzluk
Atılır bir esirgeme kurumuna
Bütün güzelliklerden esirgenerek
Yaşamın bütün kasırgaları işlenir saçlarının her teline
Merhametsiz annesinin soğuk yastığının güpürleri gibi
Dünyanın direği düşmüş lo
Huzur yusuf’un kuyusuna atıldı
Çıkaracak kervan da yok
…….ve bir o kadar da çocuklaşmış bir baba
O nun da huzuru çalındı bir huzur evinde
Titrek dizleri sesine de yansımış
Gider gider yürümez olur
Adımlar anılarını durmuş bütün titrekliği ile
Hep kalır gecede
Artık doğmaz olur güneşi
Artık Azrail de unutur sormaz onu
Ölüme ölümüne inat yaşar yaşar yaşar
Bütün acılarını gömerek yüreğine………

11 01 07