İNSANLIK BİTTİ.
Hiç hazzı kalmadı artık yaşamın,
Bir ömür beyhude kahrolup gitti.
Hak – hukuk satılan mala dönüştü
Namertlik baştacı, insanlık bitti.
Hakkını aramak bağışlanmaz suç,
Vicdandan söz eden bir enayi, kuş...
Türedi etrafta bir yığın puşt
Namertlik baştacı, insanlık bitti.
Acımak erdemdir, namustur diye,
Acıyarak düştük acınır hale,
Enayi damgası yedik beyhude...
Namertlik baştacı, insanlık bitti.
Namuslu diyerek çizdiler bizi,
Sahtekar olmadık, ezdiler bizi,
Aptal sınıfına yazdılar bizi...
Namertlik baştacı, insanlık bitti.
Çalmayı bilmedik biz eller gibi,
Yarı aç dolaştık sefiller gibi,
Borçlu kalamadık reziller gibi..
Namertlik baştacı, insanlık bitti.
Hırsıza bravo, aferin dendi,
Namusunu satan mevki beğendi,
Tunçlar altın oldu, pul değerlendi...
Namertlik baştacı, insanlık bitti.
Yüreğimiz aktır, açık alnımız,
Göklere uzanır dimdik başımız,
Şeytana uyanla yoktur işimiz...
Namertlik baştacı, insanlık bitti.
Süleyman SAYLAN
Ankara, 09.08.2001 saat: 00.28
Kayıt Tarihi : 14.6.2005 14:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)