Yokluğu öldürüp karanlıklardan,
Ümit savaşına girişiversem.
Sonsuza bir kulaç sallayıp şöyle;
Ebedi varlığa erişiversem…
Yağmurla beraber inip göklerden,
Çiğdemle çiçekle boy atıp yerden;
Alnıma yazılmış yalnız kaderden,
Sıyrılıp, evrene karışıversem…
Ömür sermayemi insanlık için,
Harcasam bitmese, sorma sen niçin..
Zevki ne büyüktür böyle sevincin;
İnsanlık aşkına yarışıversem…
Kayıt Tarihi : 14.1.2013 13:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!