İnsanlık Şiiri - Ali Kukul

Gülü dikeninden ayıramazsın.
Sevmesen de katlanacaksın.
Yoksa mutlu olamazsın.

Sevmek de var ayrılmak da.
Gülmek de bizim için ağlamak da.
Her şey zıttıyla anlam kazanır unutma.
İyinin ve güzelin değeri bilinir mi hiç?
Kötü ve çirkin olmasa.

Dünya her zaman sana uymaz.
Bazen da sen uyacaksın ona.
Ancak rüzgarda savrulan yaprak misali de olmayacaksın.
Ağaç olmayı da bileceksin yeri geldiğinde.
Sımsıkı tutunacaksın sana hayat veren toprağına.

Hayata küsmek istemiyorsan,
Kendinle barışacaksın her şeyden önce.
Anlamsız kavgalar,küçük hesaplar ve çıkarlar
peşinde koşmayacaksın.
Haklının yanında duracaksın, haksızın karşısında.
Ne kimseye boyun eğdirecek,
Ne de eğileceksin başkasına.

Yaşamak için bir nedenin olmalı hep.
Yemek,içmek uyumak gibi günlük işlerin dışında
Bir fidan dikeceksin örneğin,
Bir çocuğu okşayacak, güvercinlere yem atacaksın.
Dünyayı kurtarmaya yetmese de yaptıkların,
İnsanlık için bir şeyler yapmanın saadetiyle
İnsanca ölebileceksin.