İnsanlık Şiiri - Bilal Bark

İnsanlık, nankörlüğün, zalimliğin maskesi.
Yaradılış gayesinin,tam aksi bir payesi.
O güzelim, o eşsiz güzellik abidesi,
Şeytanların kölesi, olmuş, çıkmıyor sesi.

Bu haliyel çok mutlu, yok sanki hiç tasası.
Kimse umrunda değil, para dolsun kasası.
Hilkatin garibesi, çıkmış sanki posası,
Yarınlardan habersiz, kainat daniskası.

Kazık çakmış sanırsın, yeryüzünün dibine,
Akrep varmış gibidir, eli varmaz cebine.
Hor görüp, hakir bakar, ser ine, serverine,
Anlamsız bir gururun, anlamsız bir zerresi.

Dizleri tutmaz olsa, o yine kibirdedir.
Gözlerine ak düşse, hep aynı hayaldedir.
Sahibi nazarında, yıkılmış bir beldedir.
O gerçekten bihaber, gerçekse makberdedir...