İnsanlık Şiiri - İsmail Küpçü

İNSANLIK

Dağda arslanı görsem korkmuyorum
İnde ayıyı görsem kaçmıyorum
Karanlıklardan ben hiç ürkmüyorum
Amma insanlardan çok korkuyorum

Sürünen yılan görsem korkmuyorum
Akrep üstümde gezse ürkmüyorum
Arılar hücum etse kaçmıyorum
Amma insanlardan çok korkuyorum

Zulumler hiçbir zaman yıldırmadı
Baskılar beni geriye çekmedi
Zorluklar bana hiç gına vermedi
Amma insanlar pek çok zarar verdi

Tehditler beni geri bırakmadı
Hıyanetler bana gına vermedi
Vefasızlıklar yalnız beni üzdü
Amma insanlardan çok zarar gördüm

Ölüm bana tebdili mekan geldi
Kabir başka bir aleme kapıydı
Azrail ruhum emanet alandı
Amma insanlar çok zamanlar üzdü

Merkebin ters çiftesi zor gelmedi
Katırın sert tekmesi incitmedi
Hiçbir sertlik beni geri tepmedi
Amma insanlar beni pek çok geriletti

Kurtlar çakallar sarsalar çevremi
Haşarat çevirseler etrafımı
Isırsalar bedenimi tenimi
Zarar veremezler insanlar kadar

Dilim yara kalbim kara ettiler
Kimler yaklaştıysa zarar verdiler
Gelenler hiç vefa göstermediler
Bu kadar bencil olunur insanlar
09.03.2005