İnsanlık Şiiri - Ömer Kara

Kalu-bela zamanından bu yana
Nice ihanetler gördü insanlık
Maddeye özendi değişti mana
Benliğinden taviz verdi insanlık

Asırlarda kendi kendin aradı
Dünya servetinde yoktu muradı
Namerde yenildi, derde yaradı
İdam sehpasına durdu insanlık

Gönüllerde yatan büyük gömüydü
Akılların rota veren demiydi
Sevgi denizinde yüzen gemiydi
Şimdi kıyılara vurdu insanlık

Değeri azaldı daha yaşarken
Gözlerinden siyah yaşlar düşerken
Mutluluğa cebir edip koşarken
Çirkin belalara erdi insanlık

Rehberi olurdu kutlu bir işin
Altında ezildi şimdi her işin
Yıllar yılı sevgi ile barışın
Yoluna ömrünü serdi insanlık

Kötülük esince sevdası sustu
Zırhını çıkardı duvara astı
Sahibi olduğu insana küstü
Atını yangına sürdü insanlık

25 Şubat 2006-İstanbul

Kul Seymani