İnsanlık Şiiri - Abdullah Taşdelen

Ne fark eder kardeşim, sen Alevi ben Sünni,
Yeter ki insan gibi yaşayalım her günü,
Tasnif etme yalnızca, gaddar olup ezeni,
Mühim olan dünyada, insanlıktır insanlık.

Hangi inanç, hangi din doğruluğu ayıplar,
Bitsin artık Tarihten, sürüp gelen kayıplar,
Niçin düşman olsunlar, İmam,Papaz, Rahipler,
Mühim olan dünyada,insanlıktır insanlık.

Olacaktır mutlaka, bana kızan darılan,
Ama doğru inançla, hep gerçektir varılan,
Tüm insanlık değimli, aynı harçtan karılan,
Mühim olan dünyada, insanlıktır insanlık.

Herkes bilir gerçeği,ama yapma nafile,
Oluşturur kendince, tek inançlı kafile,
Bir gün gelir uyanır, hüsran ile gaf ile,
Mühim olan dünyada, insanlıktır insanlık.

Her inançta fikirde, cennet yok mu sorarım,
Ben iyiyi güzeli, kul ruhun da ararım,
Düşman dosttan çoksa da, yine benim kararım,
Mühim olan dünyada, insanlıktır insanlık.

Kim derse ki, birine onun yolu yanlıştır,
İşte bu ki, en büyük zaaftır aldanıştır,
Tarihten beri gelen, kör fikre uzanıştır,
Mühim olan dünyada, insanlıktır insanlık.

Sakın ha! hor görmeyin, ayrı dinden kulları,
Beklide hayırlıdır, hak’ka giden yolları,
Karaya oturmadan, yürütelim salları,
Mühim olan dünyada, insanlıktır insanlık.

Örf, gelenek ayrıdır, ona benim sözüm yok,
Lakin bir hiç uğruna, fitnekarlık yapan çok,
Hayal değil sözlerim, ancak yolu pek uzak,
Mühim olan dünyada, insanlıktır insanlık.