İnsanlık Şiiri - Serhat Fidan

İnsanlık
Gecenin ölümüyle
Gözlerimi sonsuzluğa açtım
Hayatıma yansıyan güneş parçacıkları
Ruhumu zehirlenmeye başlamıştı.

Gözlerimi açtım kâinata
3 defa ölüm
4 defa Umut gördüm
Umudun olmadığı yerde
Ölümün dirildiğine tanık oldum

Zaman soğuktan donmuştu
Kader Lal olmuştu
Bir ölümlüden farksızdı
Kadersizlik alın yazımız olmuştu
Geçen zamanın içinde
bir doz zerresiydik artık

Güneşin intiharıyla
Arafa düştük
Ellerimiz bağlı
Çaresizliğin acısı
Gözlerimizden süzülürken
Boşlukta yankılanan umudun sesinin
Ellerimiz ile boğduk
Yokluğa doğru yürüdük
Yürüdük olmayan şeylere
Onları da ellerimiz ile yıkmıştık
Bir umudumuz oldun diye