İnsanlık Şiiri - Mehmet Yasin Sülüten

Birazdan bir nehir patlayacak yerden,
Ve bütün kötülükler, silinecek yeryüzünden.
Kıyamet benim adım, ne dediysem oldu,
Hüzün uçacak, çocukların yüzünden.
Sağ tarafım mutluluk tarafı, sol tarafım güruh,
Yüzümden okuyorum, yüzümde yok mutluluk.
Parmaklarım tırmalıyor acıyı ciğerine kadar,
Kanatırsam yok olacak, sonsuza kadar.
Bir can kaldı, canımın içinde,
Harcıyorum insanlık için delicesine.
Bir bedeviyim, bir amele,
Bir amirim, bir anne.
Çocuk olamadım, çocukluğumdan beri,
Yıllar ilerledikçe, hayatım gidiyor hep geri.
Bir dert insanı insan yapar,
Yalan söylemez elbet atalar.
Yüzünde güller açan insana hep tavım,
Hiç gülemedim, ondandır isyanım.
İnsanlar yalanda olsa gülerken,
Ağlamak bile gelmiyor içimden.
Eyy ulu Erciyes,
Patla artık sende, tutma içinde.
Kıyamet benim adım, koptum kopacağım,
Duysun beni insanlık, insan olacağım...