İnsanlık Şiiri - Halife Bozbayır

İnsanlık
Bencilleşti insanlar ne arkadaş dost kaldı,
Tüm değerler yerini sadece madde aldı,
Vefasızlık tavanda vefalar dibe daldı,
Dipsiz ummana düştü boğuluyor insanlık,

Sende çıkar olmazsa yanından geçer görmez
Kimse bakmaz garibe dost tutup selam vermez,
Tüm nimetler bol ama insanlar neden gülmez
Özünden uzaklaşıp kovuluyor insanlık.

İhanetler rövanşta hem dosta hem vatana,
Millet değer veriyor vatanını satana,
Akrabada bağ koptu nasıl düştü kapana,
Her şeyde süt limanda dövülüyor insanlık

Elleriyle yok eder yaşadığı dünyayı,
Hırs ve çıkar uğruna hep kendi alır payı,
Daha adil oluyor eğitim gören ayı,
Sanki narkoz vurulmuş bayılıyor insanlık

Yeryüzünde halife düştüler bir birine,
Çirkefte yüzüyorlar ama bakmaz kirine,
Düşürdüler çıkamaz zavallıyı derine,
Konar enayi yurdu sövülüyor insanlık.